ទស្សនៈរបស់ពូស្វាយ មីងពត​ អាចចាក់ទុកទស្សនៈតាងឲ្យមាតាខ្មែរបាន ព្រោះទស្សនៈរបស់គាត់ទាំងពីរ គំីជាទស្សនៈទូលំទូលាយ មានសុទិដ្ឋិនិយម ។ ដោយពួកគាត់យល់ឃើញថា លឹម និងនាងហេង ជាគូដណ្ដឹងជាមួយគ្នាទៅហើយ ទោះមាននរណាមកចែចូវកូនរបស់ពួកគាត់ទៀត ក៏គាត់មិនព្រមដែរ ទោះផ្ដល់ជូនគាត់នូវមាសប្រាក់ របស់របររច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ។ ទស្សនៈនេះជាទស្សនៈវិជ្ជមាន ។

អត្ថន័យសំខាន់ៗ ដែលទាក់ទងនឹងប្រពៃណីទំនៀមទំលាប់ខ្មែរ

• តួនាទីសាមីខ្លួនខាងប្រុសមុនពេលមង្គលការ  ​​ មុនពេលរៀបមង្គលការ កូនប្រុសត្រូវទៅនៅបម្រើខាងផ្ទះខាងស្រី។ ការងារមួយចំនួនកូនប្រុសត្រូវរ៉ាប់រង ដូចជាភ្ជួរ រាស់ ដក ស្ទូង ពុះអុស រែកទឹក និងការងារមួយចំនួនទៀតដែលចាំបាច់ ។ ការទៅនៅបម្រើបែបនេះ គឺដើម្បីរំលេកកិច្ចការខ្លះដល់គ្រួសារខាងស្រី ។
• តូនាទីឪពុកម្ដាយខាងប្រុស ខាងស្រីមុនពេលមង្គលការ  ឪពុកម្ដាយទាំងសងខាង ត្រូវលៃលករកភស្ដុភារផ្សេងៗដើម្បីត្រៀមលក្ខណៈ ក្នុងថ្ងៃរៀបមង្គលការ ។

ចំពោះប្រពៃណីចូលម្លប់របស់ជនជាតិខ្មែរ ខ្ញុំយល់ឃើញថា ជាពិធីមួយក៏ល្អប្រសើរសម្រាប់កូនស្រីទាំងទ្បាយដែលដល់វ័យគ្រប់ ឲ្យចេះដឹងខាង សីលធម៌ គុណធម៌ ចរិយាធម៌ និង ធ្វើឲ្យរូបរាងកាយមានសម្រស់ និងមានសោភណភាព ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះវាជាទំនៀមទំលាប់ប្រពៃណីមួយដ៏ល្អរបស់ខ្មែរយើង។

អត្ថន័យនៃពាក្យឬ កន្សោមពាក្យ

• មេ ​​គឺសំដៅដល់មេគ្រួសារ អ្នកគ្រប់គ្រង់ និងចាត់ចែងក្នុងគ្រួសារ។
• ម្លប់ គឺកន្លែងកូនស្រីចូលដើម្បី រៀនសូត្រអប់រំផ្លូវចិត្ត។
• ស្លឹកម្លូ តំណាងឲ្យភាពបរិសុទ្ធ ឬ ក្រមុំព្រហ្មចារីយ៍។

​ពេលដែលនៅក្នុងម្លប់ គេបានប្រកាន់ត្រណមដូចខាងក្រោម៖

• ហាមមិនឲ្យនិយាយឆ្លងឆ្លើយជាមួយបុរស ទាំងអ្នកនៅក្រៅផ្ទះ ទាំងអ្នកនៅក្នុងផ្ទះ។ សូម្បីតែឪពុកបង្កើត បងប្រុសបង្កើត ក៏មិនអនុញ្ញាតឲ្យនិយាយដែរ
• មិនឲ្យធ្វើការងារសព្វសាររពើ ត្បាញវែ ដេរប៉ាក់ ដាំស្លជាដើម
• មិនឲ្យកាន់ដែកគ្រប់ប្រភេទ
• មិនឲ្យចេញក្រៅផ្ទះ ឬចុះមកដីជាដាច់ខាត
• រយៈពេញមករដូវ ត្រូវឲ្យសាមីខ្លួនហូបតែបាយសម្លបួស ឬបង្អែមតែប៉ុណ្ណោះ។

បើតាមប្រពៃណី គេត្រូរអោយកូនស្រីវ័យគ្រប់ការ (ពេញវ័យ)ចូលម្លប់។ ហើយរយៈពេលនៃការចូរលម្លប់នេះ មានការឯកភាពគ្នាដោយចូល យ៉ាងឆាប់៣ខែ យ៉ាងយូរ៦ខែគឺអាស្រ័យទៅលើគ្រួសារនីមួយៗ។ បើគ្រួសារណាមានធូរធារមានធនធានច្រើន គេនិងធ្វើពិធីចូលម្លប់រយៈពេល៦ខែ ​តែបើគ្រួសារណាមានការខ្វះខាតមិនស្រូវសំបូរធានធន គេបំព្រួញពេលចូលម្លប់មកនៅត្រឹមតែ៣ខែ តែប៉ុណ្ណាះ។

តាមរយៈខ្លឹមសារៈនៃអត្ថបទនេះ ពិធីចូលម្លប់មាននៅខេត្តមួយចំនួនដួចជា ខេត្តកោះកុង ខេត្តកំពង់ចាម និងខេត្តសៀមរាប។

តាមរយៈកាយវិការសម្ដែង “ខ្ញុំ​” និមិត្តរូប “ក្លិន”​ ប្រដូចទៅ​ “ផ្កា” ក្នុងធម្មជាតិ។ និមិត្ត​នេះបានផ្សារភ្ចាប់ទៅនិងសោភ័ណនៃមនុស្សនៅក្នុងសង្គម ដែលរូបកាយមនុស្សអាចបាត់បង់​ ប៉ុន្តែកេរ្តិ៍ឈ្មោះនៅគង់វង្សយូរអង្វែង ដែលមិនអាចសាបសូន្យ។

អត្ថន័យនៃការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ភ្លេង​ខ្មែរ ក្នុងវប្បធម៌ដែលមាន​ ឧទាហរណ៍ “គង់វង់ធំសំភោរ ស្គរធំ ស្គរជ្វា ស្រឡៃ​ ឈីង ក្រាប់” គឺគេប្រើប្រាស់ដើម្បីបួងសួង លាបំណន់ ក្នុងពិធីសាសនាឬសម្រាប់តំកល់សព និងកាន់ទុក្ខ។

បើនិយាយពីទម្រង់សិល្បៈខ្មែរ របាំនេះស្ថិតក្នុងទម្រង់ទី៣។