វត្តអារាមពុទ្ធសាសនាមាននាទីអភិវឌ្ឍសហគមន៍តាំងពីអតីតកាលរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន មានដូចជា ៖
ក. ផ្នែកអប់រំ
- ជាកន្លែងប្រៀនប្រដៅអ្នកស្រុកដែលជាពុទ្ធបរិស័ទ
- អប់រំមនុស្សឱ្យប្រព្រឹត្តតែអំពើល្អ
- ជាថ្នាលបណ្តុះនូវចំណេះដឹង និងជំនាញវិជ្ជាជីវៈផ្សេងៗ
- ផ្តល់ជាកន្លែងស្ងប់ស្ងាត់រំងាប់ចិត្ត
- ឃ្លាំងចំណេះដឹង ជាបណ្ណាល័យ ជាសារមន្ទីរវប្បធម៌អក្សសាស្រ្តជាតិ ។
ខ. ផ្នែកវប្បធម៌
- រក្សា និងផ្ទុកនូវសម្បត្តិវប្បធម៌របស់ជាតិ
- ជាកន្លែងរក្សានូវមរតកវប្បធម៌ ប្រពៃណី និងទំនៀមទំម្លាប់ជាតិ
- កន្លែងបណ្តុះសីលធម៌ គុណធម៌ និងបណ្តុះពូជនៃបុណ្យកុសល
- កន្លែងពឹងពាក់នៃអ្នកភ័យខ្លាចនឹងសេចក្តីស្លាប់ ស្អប់ខ្ពើមអំពើបាបនិងអ្នកចង់កសាងអំពើល្អ
- ជាកន្លែងសក្តិសិទ្ធិ ជាទីសក្ការៈបូជា
- ជាកន្លែងធ្វើបុណ្យទានផ្សេងៗដូចជា បុណ្យកឋិន បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌបុណ្យមាឃបូជា បុណ្យចូលឆ្នាំ
- ជាការប្រមូលផ្តុំសាមគ្គីភាពនិងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការយ៉ាងស្អិតរមួត ។
គ. ផ្នែកសង្គមកិច្ច និងសុខាភិបាល
- ជាកន្លែងជួយសង្រ្គោះអ្នកស្រុក (កុមារកំព្រា កុមារក្រីក្រ ចាស់ជរាគ្មានទីពឹង)
- ជាកន្លែងពឹងពាក់នៃអ្នកភ័យខ្លាច អ្នកក្រខ្សត់
- ជាមណ្ឌលព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្ត អភិវឌ្ឍផ្លូវចិត្ត ឬសមាធិ
- កន្លែងស្ងប់រំងាប់ចិត្តឱ្យផុតកង្វល់ក្នុងជីវិត
- ជារណ្តៅកប់ចោលទំនាស់ ជម្លោះ និងជាកន្លែងដែលមនុស្សទាំងអស់មានភាពស្មើគ្នា
- ជាឧទ្យានដ៏ជាទីមនោរម្យ ជារមណីយដ្ឋាន ជាកន្លែងសន្តិភាព
- ជាប្រភពនៃការកសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ (ផ្លូវ ប្ររឡាយ ទំនប់ ស្ពាន សាលារៀន មន្ទីរពេទ្យ អណ្តូងទឹក )
- ជាកន្លែងរកយុត្តិធម៌ជូនអ្នកស្រុកក្រៅប្រព័ន្ធតុលាការ ។
ឃ. ផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច បរិស្ថាន
- បណ្តុះវិជ្ជាជីវៈដល់និសិត្ស ក្មេងវត្តឱ្យចេះរកប្រាក់តាមរយៈចំណេះដឹងរបស់ពួកគេ (ធ្វើតុទូ កៅអី)
- ជួយថែរក្សា និងដាំកូនឈើ (បំបួសដើមឈើ) ។
