Point Center Login Help

ចង់ប្តូរការងារ ឬ កំពុងស្វែងរកការងារ​​ ផ្វើសារឥឡូវនេះ

វីល្លាម​ពុំដឹងច្បាស់​ឡើយ ថានឹងមានអ្វីកើតឡើង ពេលខ្លួនបោះជំហានចូល​ តាមទ្វារដ៏ទាប​ នៃសាល​ប្រជុំ​នេះ។​ គាត់បានឮថា​ ក្រុមប្រឆាំងមានទម្លាប់ប្លែកៗ ហើយគាត់ប្ដេជ្ញាថា​ នឹងរក្សា​ខ្លួនឯង​ ឱ្យបាន​ល្អបំផុត។​ តែពេលកិច្ចប្រជុំដំណើរការទៅមុខ​ គាត់ក៏មានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅ ខុស​សព្វមួយដង​។​ មនុស្សជាច្រើននាក់​ ផ្លាស់វេនគ្នា​និយាយខ្លីៗ​ ហើយអ្នកឯទៀត ឈរអានខ​គម្ពីរ​។​ វីល្លាមពុំធ្លាប់ចូលរួម​ជាមួយក្រុមណា​ ដែលហាក់ជឿ នូវអ្វីខ្លួនអាន​ យ៉ាងមុតមាំដូច្នេះឡើយ។ បុរស​ម្នាក់​ក្នុងក្រុម​ គឺលោកឆាធ័រ​ អ្នកហាក្លេថុន​ អានខ​ខ្លះ​ ពីកណ្ឌគម្ពីរហេប្រឺជំពូក១៣ ដែលចែងថា​​ "ដូច្នេះ​ យើង​ត្រូវ​តែ​ចាក​ចេញ​ពី​ជុំរុំ ​ទៅ​រក​ព្រះ​អង្គ ទាំង​ស៊ូ​ទ្រាំ​អោយ​គេ​ប្រមាថ​មើល​ងាយ ​រួម​ជា​មួយ​ព្រះអង្គ​ដែរ។"

ពាក្យនេះចាក់ដោតអារម្មណ៍វីល្លាម​ណាស់។ គាត់បាន​គិតថា​ កន្លងមក​ ខ្លួនបានទៅក្រុមជំនុំត្រឹមត្រូវ​​ ធ្វើរឿងត្រឹមត្រូវ​ រស់នៅក្នុងជុរុំ"ទំនើប"ហើយ។ តែអ្វីទាំងនោះ គ្មានអំណាចអ្វី មក​ផ្លាស់ប្ដូរគាត់សោះ។ ពេលនេះ​ គាត់ចាប់ផ្ដើមគិតថា​ ប្រហែលត្រូវនៅ​ ខាងក្រៅជុំរុំ​ នៅក្រៅសាសនាចក្រ​រដ្ឋ​ ហើយ​នៅជាមួយក្រុមប្រឆាំងម្ដង។​ វាជារឿងគួរភ្ញាក់ផ្អើល១ សម្រាប់​គាត់ តែគាត់យល់ថា​​ ត្រឹមត្រូវហើយ។ ពេលប្រជុំអធិស្ឋានចប់ គាត់​ក៏និយាយជាមួយ ចន វ៉ូ​រ អំពីការ​សម្រេច​ចិត្តរបស់ខ្លួន​។ គឺគាត់​ចង់ក្លាយជាអ្នកប្រឆាំងដែរ។

ចន​រំភើបចិត្ត​ ហើយដុតដៃដុតជើងសម្បើមណាស់។ ឥឡូវនេះ​ ពេលកាត់បាតស្បែកជើង និងដេរមុខ​តំណម្ដងៗ ពួកគេពិភាក្សាគ្នា យូរជាងមុន​។ បើម្នាក់ជាប់ដៃដំដេរស្បែកជើង​ ម្នាក់ទៀតឆ្លៀត​យកព្រះគម្ពីរ មកអានឮៗ ឱ្យ​គ្នាស្ដាប់។ ពួកគេតែងផ្លាស់វេន​គ្នាធ្វើដូច្នោះ ចុះឡើងៗ។

៦ខែមកទៀត គឺរហូតដល់ខែកញ្ញា ឆ្នាំ​១៧៧៩ អ្វីៗ​ប្រព្រឹត្តទៅដោយរលូន​ សម្រាប់វីល្លាម​។ លុះក្រោយពីនោះ​ ក្លាក នីខូលស៍ ជាគ្រូវីល្លាម បានស្លាប់​យ៉ាងទាន់ហន់ ធ្វើឱ្យចននិងវីល្លាម​​ ត្រូវអត់ការងារធ្វើ។ ចន​ហាត់ការចប់ហើយ មិនយូរក៏រកការងារបានធ្វើ តែវីល្លាម​ ២ឆ្នាំទៀតទើបចប់។​ ក្រោយខិតខំស្វែង​រក អស់ជាច្រើនសប្ដាហ៍​​ ថូម៉ាស អូលដ៍ អ្នកហាក្លេថុន ក៏​យល់ព្រមទទួលវីល្លាម​ ឱ្យរៀនបញ្ចប់។

វីល្លាម​ត្រូវរើ ទៅហាក្លេថុន ដែលនៅឆ្ងាយពីកន្លែងមុន ៣​គីឡូ។ នៅទីនោះ គាត់បានទៅចូលរួម ក្រុមជំនុំនៃពួកប្រឆាំង១កន្លែង ដឹកនាំដោយ​លោក​ផ្លាខេត​ ដែលមាន​កូនស្រី៣នាក់​។ កូនស្រីកណ្ដាលឈ្មោះ ដូល្លី​ (ឈ្មោះពិតដូរ៉ូស៊ី)។ នាងនិងវីល្លាម​ ឧស្សាហ៍ចូលរួមកម្មវិធីថ្វាយបង្គំ ​របស់ក្រុមប្រឆាំងជាមួយគ្នា។​ ដូល្លីឧស្សាហ៍ទៅលេងផ្ទះអូលដ៍ផងដែរ ​ព្រោះបងស្រីនាង បានរៀបការ​ជាមួយ ថូម៉ាស​ អូលដ៍ ចៅហ្វាយថ្មីរបស់វីល្លាម។ ទោះដូល្លី អាយុបងវីល្លាម​ ដល់ទៅ៦​ឆ្នាំ តែនាងអឹមអៀន​ មិនសូវមាត់ក​ឡើយ។ វីល្លាម​វិញ រឿងអីក៏ដឹងដែរ។ មិនយូរ​ ទាំង​២​នាក់​​ក៏​"ចេញក្រៅជាមួយគ្នា" (ជាពាក្យដែលមាន​ន័យថាទាក់ទងគ្នា ឬស្រឡាញ់គ្នា នៅសម័យនោះ) ហើយ​នៅខែមិថុនា​ ឆ្នាំ១៧៨១ ក្រោយវីល្លាមរើ​ទៅហាក្លេថុន មិនទាន់គ្រប់២​ឆ្នាំផង​ ពួកគេក៏រៀបការ​។ វីល្លាម​ទើបអាយុ​១៩ឆ្នាំ ហើយហាត់ការមិនទាន់ចប់ទៀត​ តើអាចចិញ្ចឹមប្រពន្ធរស់ទេ?

ជាពិធីរៀបការ​តូច១។ ឃីធធី ប្អូនស្រីដូល្លី ធ្វើអ្នកកំដរ។ លុះដល់ពេលចុះហត្ថលេខា​ ដូល្លី​និងឃីធធី នាំគ្នាគូសសញ្ញាខ្វែង​។ ពួកគេទាំង២​ មិនដែល​បាន​ចូលរៀន មិនដែលមាននរណា បង្រៀនឱ្យចេះសរសេរទេ​។ នេះជារឿង​ ដែលកើតឡើងជាទូទៅ​ សម្រាប់មនុស្ស​ស្រី នៅសម័យនោះ។​ វីល្លាម​សន្យាថា​ នឹងបង្រៀនដូល្លី ឱ្យចេះអានចេះសរសេរ ក្រោយរៀបការរួច។

ដំបូង​ ជីវិតរៀការ​ ដំណើរការ​ ដោយរលូន។ ២នាក់​ប្ដីប្រពន្ធ រស់ក្នុងតៀមតូច១​ ហើយវីល្លាម​ ប្រើពេលទំនេរទាំងអស់ដែលខ្លួនមាន​ រៀបចំសួន២​កន្លែង​ ១ទុកដាំបន្លែ​ ១ទុក​ដាំផ្កា ដែលគាត់ស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់។ បាន១ឆ្នាំ​ កូនស្រី​ ជាកូនដំបូងរបស់ពួកគេ​ ក៏កើតមក។​ វីល្លាមដាក់ឈ្មោះថា​អាណ​ តាមឈ្មោះជីដូនខ្លួន​ ដែលបានស្លាប់ តាំងពីគាត់នៅក្មេង។ ធ្វើស្បែកជើង បានប្រាក់តិចណាស់ តែពេល​នេះ ​​​វីល្លាម​មិនត្រឹមតែត្រូវ​ផ្គត់ផ្គង់ប្រពន្ធទេ​​​ គឺមានទាំងកូនម្នាក់ទៀតផង។​

ក្នុងអំឡុងឆ្នាំទី២ ដែលគាត់ទៅនៅហាក្លេថុន វីល្លាម​បានក្លាយជា​​គ្រូអធិប្បាយក្រៅម៉ោង ​របស់ក្រុមប្រឆាំង ហើយតែងទៅថ្លែងបន្ទូល​ រៀងរាល់២អាទិត្យ​ម្ដង​ នៅភូមិអឺល​បាថុន ចម្ងាយ១៣គីឡូ ពីទីនោះ។​ ច្បាស់ហើយ គាត់ទៅ​មកដោយដើរ។ មនុស្ស​ក្នុងក្រុមជំនុំ ជាអ្នកចាក់កន្ទេល ដែលមានជីវភាពក្រីក្រ​ សូម្បីប្រាក់ទិញស្បែកជើងថ្មី១គូ​ជូនគ្រូ ដើម្បីស៊កជំនួស ស្បែកជើងដែលសឹករហែក​ ដោយការដើរចុះឡើង មកបង្រៀនពួកគេនោះ ក៏គ្មានផង។

រាល់១ខែម្ដង វីល្លាម​អធិប្បាយ នៅផូលែស្ពូរីផងដែរ​។ ក្រោយ​អធិប្បាយចប់ វីល្លាម​តែងឆៀងចូលផ្ទះឪពុកម្ដាយគាត់​ ដើម្បីស្រ​ស់ស្រូបអាហារថ្ងៃត្រង់​។​ ម្ដាយវីល្លាមមាន​មោទកភាព ពេលឮ​អ្នកជិតខាងប្រាប់គាត់ថា​ កូនគាត់ពូកែអធិប្បាយ។​ តែគ្មានសមាជិកគ្រួសារណាម្នាក់ ហ៊ានទៅស្ដាប់គាត់ ដោយផ្ទាល់នោះឡើយ។​​ ជារឿងខុសច្បាប់ បើស្មៀនម្នាក់​ នៃក្រុមជំនុំអង់គ្លេស​​ ឬនរណាម្នាក់ក្នុង​ផ្ទះគាត់​ លេចមុខលេចមាត់ ក្នុងកម្មវិធីរបស់ក្រុមប្រឆាំង។ ឪពុកវីល្លាម​នឹងបាត់បង់ការងារ បើហ៊ាន​ទៅចូលរួម ជាមួយពួកនោះ។

ឪពុកម្ដាយវីល្លាម​ មិនដែល​បានដើរផ្លូវ១៥​គីឡូ ទៅមើលវីល្លាម ដល់ផ្ទះថ្មីរបស់គាត់ នៅហាក្លេថុនទេ​ ដូច្នេះពួកគេ ពុំបានដឹងឡើយ​ ថាវីល្លាម​និងដូល្លី មានប្រាក់កាស​ស្ដួចស្ដើងប៉ុណ្ណា​។ ពេលខ្លះ គ្រួសារវីល្លាម​ត្រូវហូបអំបុកស្រូប​ទឹក​ ជាប់ៗគ្នា​ ជាច្រើនថ្ងៃ។ ពេលអាណ កូនស្រីពួកគេ​ អាយុបាន១៨ខែ​ ហើយផ្ដើមចេះនិយាយតិចៗ កូននេះក៏ឈឺធ្ងន់។ វីល្លាម​និងដូល្លី ខំអស់ពីលទ្ធភាព​ ដើម្បីជួយ​កូន​ តែកន្លងបន្តិច​មក កូនក៏ស្លាប់។ វីល្លាម​ក៏ធ្លាក់​ខ្លួនឈឺខ្លាំង ដូចកូនស្រីខ្លួនដែរ​ ហើយគាត់ទៅចូលរួចបុណ្យសពរបស់អាណ​ ពុំរួចឡើយ។ ម្ដាយបានដឹង​ ហើយបានមកជួយគ្រួសារដ៏អភ័ព្វនេះ។

ពេល​ អេលីសាបិដ ឃែរី មក​ដល់​ផ្ទះ​កូន​ប្រុស​ខ្លួន​​ នាង​ស្លោក​ចិត្ត​ណាស់ ពេល​ឃើញកន្លែងកន្លុក ដែលវីល្លាមនិងដូល្លីកំពុងរស់នៅនោះ។ អ៊ីចឹងហើយ ទើបកូននោះបានស្លាប់ ហើយវីល្លាមត្រូវធ្លាក់ខ្លួនឈឺជិតស្លាប់នោះ។ តៀមនោះទទឹកសើម ហើយសន្លឹកសៀវភៅវីល្លាម ឡើងទន់រយាក។ ក្នុងទូម្ហូប គ្មានម្ហូប នៅលើគ្រែ គ្មានកម្រាល​ គ្មានភួយគ្រប់គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីទ្រាប់​ ឬរុំដេកឱ្យបានកក់ក្ដៅ នៅយប់ដែលធ្លាក់ព្រិលរងានោះទេ។

អ្នកស្រីឃែរី ខំដុសជូតជញ្ជាំងស្លែកាន់ ហើយស្ងោរស៊ុប១ឆ្នាំងធំ។ ពេលនាងកំពុងធ្វើការនោះ​ ដូល្លីឯណោះ អង្គុយធ្វើមុខទុយមុយ នៅចែងគ្រែវីល្លាម ដោយមិនជឿថាអ្វី ដែលកំពុងកើតនេះ ជារឿងពិតនោះឡើយ។ ក្នុងពេលតែ១អាទិត្យ តើនាងត្រូវបាត់បង់ ទាំងកូនស្រី ទាំងប្ដីឬ?

ដោយមានការមើលថែពិសេសពីម្ដាយ វីល្លាមក៏សះស្បើយឡើងវិញសន្សឹមៗ តែមិនទាន់សះស្បើយទាំងស្រុងទេ។ ក្នុង១ជីវិតគាត់ វីល្លាមឧស្សាហ៍ក្អក ផ្ដាសាយ​ និងឈឺទ្រូងណាស់​ ពិសេសពេលអាកាសធាតុចុះត្រជាក់ និងមានសំណើម។ ជំងឺនេះ ធ្វើឱ្យវីល្លាម ជួបបញ្ហា១ទៀត។ នោះគឺ ពេលគាត់ងើបពីគ្រែមក ក្បាលគាត់ផ្នែកខាងលើ ទៅជាទំពែកទាំងអស់។ នៅសល់តែរោមប្រ៉ុយៗ​ និងសក់នៅជុំវិញត្រចៀកប៉ុណ្ណោះ។ គាត់បានរង់ចាំសក់ដុះវិញ អស់ជាច្រើនថ្ងៃ តែទីបញ្ចប់គាត់ក៏ចុះញ៉ម ហើយបញ្ជាទិញសក់ក្លែងក្លាយ ពីលោកវីលសុន ​អ្នកអូលនី​ ដែលជាជាងធ្វើសក់ និងអ្នកប្រឆាំងដូចគាត់ដែរ។ វីល្លាមទើបអាយុ២៣ឆ្នាំ​ វីល្លាមខ្មាសណាស់​ ដែលត្រូវទំពែកក្បាលដូច្នោះ​ ជាពិសេសពេលទៅអធិប្បាយ នៅកន្លែងថ្មីថ្មោងម្ដងៗ។

ក្រោយឈឺលើកនោះមក​ វីល្លាមត្រូវទំពែកក្បាលនិងឈឺទ្រូង​ តែដូល្លីធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះទៀត។ នាងមានអាការៈភាំងស្លន់ ដោយសារកូនស្រីស្លាប់ចោល។ ទោះមួយរយៈក្រោយមក ជួនកាលឃើញនាងចេញមក ជួយបោសជូតនិងដាំស្លពិតមែន​ តែបេះដូងនាងស្លាប់បាត់ហើយ។ កែវភ្នែកនាងលែងមានពន្លឺហើយ។

កន្លងមកជាច្រើនសប្ដាហ៍ ទើបវីល្លាមជា អាចចេញទៅធ្វើការ ពេញៗម៉ោងវិញរួច។ បើគាត់មិនធ្វើការ​ គ្រួសារគ្មានប្រាក់ទិញអាហារឡើយ។ ថូម ប្អូនប្រុសវីល្លាម តែងផ្ញើប្រាក់ ដែលខ្លួនរកបាន សន្សំបានតិចតួចនោះ មកជួយបង មិនដែលដាច់។ ប្រាក់នោះ ជួយវីល្លាមនិងដូល្លី​ មិនឱ្យដាច់ពោះស្លាប់។ ពេលអ្នកស្រីឃែរី ត្រឡប់ទៅផូលីស្ពែរីវិញ​ ហើយពន្យល់ស្ថានភាពពួកគេ ដល់មិត្តភ័ក្ដិនិងអ្នកជិតខាងនាង មនុស្សជាច្រើនបានរៃប្រាក់គ្នា ឱ្យវីល្លាម​ ជាប្រាក់មានចំនួនគ្រប់គ្រាន់ អាចឱ្យពួកគេ​ ទិញបានតៀមតូច១ នៅភីឌឌីងថុនបាន។ តៀមនេះនៅខ្ពស់ជាងតៀមមុន ហើយមិនសូវសើម មិនសូវទទឹកទេ។ ដូល្លីរីករាយចិត្ត​ ដែលបានរើមកផ្ទះថ្មី។ គ្រប់យ៉ាងនៅតៀមចាស់ ធ្វើឱ្យនាងនឹកឃើញតែកូនស្រីនាង ដែលពួកគេទើបបញ្ចុះថ្មីៗនោះ។ វីល្លាមសង្ឃឹមថា ផ្ទះថ្មីនេះ នឹងនាំមកនូវ ចំណាប់ផ្ដើមដ៏ថ្មីសន្លាង១ សម្រាប់រូបពួកគេទាំង២។ តែតាំងពីដូល្លីរើមក ដូល្លីនៅតែមិនអាចភ្លេច រូបភាពមរណភាពកូនស្រីបានឡើយ។ រូបភាពនោះ តាមអន្ទងញាំញីរនាង​ ទាំងថ្ងៃ​ទាំងយប់។

ឱ្យតែមានពេល វីល្លាមតែងព្យាយាមរៀនភាសាក្រិចនិងភាសាឡាតាំង និងអានសៀវភៅជាច្រើនក្បាល។ គាត់ជួបប្រទះសៀវភៅ ដ៏មានប្រយោជន៍ជាពិសេស១ក្បាល មានចំណងជើងថា «មគ្គុទេសន៍សម្រាប់អ្នកធ្វើដំណើរទៅស៊ីយ៉ូនៈ តើគេអាចរើចេញ នូវរនាំងទទឹងផ្លូវ នៃបញ្ហាគោលលទ្ធិ​ បញ្ហាដកពិសោធ​ និងកិច្ចបដិបត្តិ​ នៅក្នុងគ្រិស្ដសាសនា​ ដោយវិធីណា?​» (សម័យនោះ សៀវភៅចំណងជើងវែងៗ លក់ដាច់ណាស់!)។ ក្រោយវីល្លាមអានម្ដងហើយម្ដងទៀត គាត់ក៏ផ្ដើមជឿជាក់ថា គាត់ត្រូវទទួលពិធីជ្រមុជម្ដងទៀត ក្នុងឋានៈជាមនុស្សធំ។ កាលនៅជាទារក គាត់បានទទួលពិធីជ្រមុជម្ដងហើយ នៅក្រុមជំនុំវិសុទ្ធជនយ៉ាកុបមហាបុរស តែពេលនេះ​ គាត់ចង់បានពិធីជ្រមុជ ដែលកើតចេញពីជម្រើសផ្ទាល់ខ្លួន​ ពុំមែនឪពុកម្ដាយសម្រេចចិត្តជំនួស​ ដូចកាលមុននោះឡើយ។ នៅថ្ងៃ៥ ខែតុលា ឆ្នាំ១៧៨៣ វីល្លាមបានទទួលពិធីជ្រមុជ ក្នុងទន្លេណេន​ នៅណូសាមថុនសឺ។ គាត់បានទទួលពិធីជ្រមុជ ពីគ្រូគង្វាល ចន​ រ៉ាយលែនដ៍ នៅពេលព្រឹកព្រលឹម​ នារដូវរំហើយ ដ៏ស្រស់ប្រិមប្រិយ​ ហើយគាត់បានកត់ត្រាទុក​ ក្នុងកំណត់ហេតុគាត់ថា «ថ្ងៃេនះ ជនត្រាច់ចរ និងជាងស្បែកជើងក្រីក្រម្នាក់ បានទទួលពិធីជ្រមុជហើយ។»​ ចន រ៉ាលែនដ៍​ ពុំបានដឹងសោះឡើយថា ម្នាក់ដែលគាត់បានធ្វើពិធីជ្រមុជឱ្យនោះ នឹងក្លាយជាសាសនទូត ល្បីល្បាញបំផុត១រូប ក្នុងប្រវត្តិសាស្ដ្រពិភពលោក។

៣ខែក្រោយពិធីជ្រមុជនោះ​ ថូម៉ាស អូលដ៍ ជាថៅកែនិងបងថ្លៃវីល្លាមស្លាប់ទៅ។ វីល្លាមត្រូវស្នងរបរធ្វើស្បែកជើងពីគាត់ ហើយត្រូវរ៉ាប់រងផ្គត់ផ្គង់អ្នកស្រីអូលដ៍ និងកូន៤នាក់របស់នាងផង។ វីល្លាមពុំបាច់ធ្វើដូច្នេះក៏បាន តែគាត់មានចិត្តល្អ​ ហើយឈឺឆ្អាលនឹងពួកគេ។ បើប្រៀបធៀប នឹងរឿងលំបាក ដែលគាត់បានឆ្លងកាត់ ក្នុងជីវិតកន្លងមក រឿងលំបាកលើកនេះ​ មានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរមែនទែន។ អង់គ្លេសបានបរាជ័យ ក្នុងសង្រ្គាមបដិវត្តន៍អាម៉េរិក ធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាក់ៗនៅអង់គ្លេស ជួបវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុ។ វាមិនមែនជាពេលាល្អ ក្នុងការផ្ដើមបើកមុខរបររកស៊ីនោះឡើយ ពិសេសេសម្រាប់មនុស្សមានបទពិសោធធ្វើការតិចតួច ដូចយ៉ាងវីល្លាម។

តែវីល្លាមវ័យ២៣ឆ្នាំរូបនេះ ត្រូវរកប្រាក់ឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់អ្នកស្រី​អូលដ៍ កូនៗ៤នាក់របស់នាង និងដូល្លី ឱ្យខាងតែបាន។ បន្ថែមលើនេះ គាត់នៅខែខំប្រឹងរៀនព្រះគម្ពីរ និងអធិប្បាយ តាមក្រុមជំនុំនៃពួកប្រឆាំង ដែលកំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពផុតដៃផុតជើងដែរ។ ជាអម្រែកធ្ងន់១ ដែលមនុស្សក្មេងៗច្រើនតែរារែក មិនហ៊ានទទួលឡើយ តែវីល្លាមមិនដូច្នោះទេ។

រដូវរងា ឆ្នាំ១៧៨៤ ជារដូវរងា ដែលដែលត្រជាក់បំផុត ក្នុងប្រវត្តិកំណត់ត្រានៃអង់គ្លេស។ ព្រិលធ្លាក់គរក្រាស់ឃ្មឹក នៅលើផ្ទៃដី​ ពេញៗ១ថ្ងៃ​ អស់រយៈពេល៩សប្ដាហ៍។ ពេលយកស្បែកជើងធ្វើរួច ដើរបោះឱ្យម៉ូយម្ដងៗ វីល្លាមរងា​ស្ទើរស្លាប់។ តែនៅទីបញ្ចប់ ពុំមានគ្រោះភ័យអ្វីកើតឡើងទេ។ រដូវរងាឆ្នាំបន្ទាប់ មានសភាពគ្រាន់ជាងឆ្នាំមុនបន្ដិច។ វីល្លាមមិននៅស្ងៀមឡើយ។ គាត់ធ្វើការផង រៀនផង ផ្ដល់កម្លាំងចិត្តដល់ដូល្លីផង តែគាត់ពុំដឹងថា​ គ្រប់យ៉ាងនឹងប្រសើរឡើងវិញ ឬយ៉ាងណានោះទេ។

ទីបញ្ចប់ នៅឆ្នាំ១៧៨៥ ក្រោយ ថូម៉ាស អូលដ៍ ស្លាប់ជិត១ឆ្នាំ ស្ថានភាពវីល្លាម ក៏ផ្ដើមប្ដូរ។ បង​ស្រីថ្លៃរបស់វីល្លាម រៀបការម្ដងទៀត ដូច្នេះវីល្លាម​ ពុំចាំបាច់មើលថែនាង និងកូនៗនាងទៀតឡើយ។ បន្ទាប់មក ក្រុមជំនុំបាប់ទីស្ដតូច១ នៅមុលថុន ចម្ងាយ១៤គីឡូពីទីនោះ បានអញ្ជើញវីល្លាម ឱ្យទៅធ្វើជាគ្រូអធិប្បាយរបស់ពួកគេ។ ក្រុមជំនុំគ្មានអ្វីច្រើនជូនដល់វីល្លាមទេ ពួកគេជូនគាត់ បានត្រឹមប្រាក់ខែ១៥ផោនដ៍ ក្នុង១ឆ្នាំ និងផ្ទះប្រជុំទ្រុឌទ្រោម១ខ្នងប៉ុណ្ណោះ។ បើគិតពីផ្នែកលុយកាក់ របរធ្វើស្បែកជើង រកបានច្រើនជាងនេះ តែព្រឹត្តិការណ៍ផ្លាស់ប្ដូរវិជ្ជាជីវៈនេះ បានជួយឱ្យវីល្លាមបោះជំហាន ទៅកាន់ទិសដៅ ដែលវីល្លាមចង់បាន។ ក្រៅពីនេះ​ ឥឡូវ វីល្លាមនឹងមានពេលរៀនព្រះគម្ពីរ និងភាសាដែលខ្លួនចង់រៀន ដោយគ្មានកត្តាបន្ទច់បង្អាក់ទៀតឡើយ។

ជាគ្រូគង្វាលថ្មីថ្មោង វីល្លាមមានចិត្តឆេះឆួល ក្នុងការសង់ឡើងវិញនូវក្រុមជំនុំ ដែលខូតខាត ស្ទើរគ្មានសល់អ្វី ក្នុងអំឡុងពេល១០ឆ្នាំ តាំងពីគ្រូគង្វាលមុន បានចាកចេញទៅនោះ។ ហើយដោយសារគ្រូបង្រៀនចាស់ ចាកចេញពីមុលថុនទៅហើយ វីល្លាមក៏មានឱកាស ទៅបង្រៀននៅសាលា រកប្រាក់ចំនូលបន្ថែម ឱ្យគ្រួសារទៀតផង។

វីល្លាមរីករាយបង្រៀនក្មេងៗទាំងនោះ តែគាត់ក៏សង្កេតឃើញថា ធ្វើនាយកសាលា មិនមែនរឿងងាយទេ។ គាត់ស្លូតពេក។ ជួនកាលកូនសិស្សលួចចម្លង​ គាត់ពុំដាក់ពិន័យហើយ ញញឹមដាក់ពួកគេទៀត។

វីល្លាមចូលចិត្តបង្រៀនមុខវិជ្ជាភូមិវិទ្យា ហើយវីល្លាមបានព្យាយាមទាញចំណាប់អារម្មណ៍ពួកគេ ឱ្យខំស្វែងយល់ ហួសពីភូមិសាស្ដ្រប្រទេសអង់គ្លេសទៅទៀត។ នេះជារឿងពិបាក ព្រោះគ្មានកូនសិស្សណាម្នាក់ ធ្លាប់ទៅឆ្ងាយ ហួស១ជិះរទេះនោះឡើយ។ ដើម្បីទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ពួកគេ វីល្លាមគូរផែនទីពិភពលោកធំ១ផ្ទាំង។ គាត់យកក្រដាសច្រើនសន្លឹកបិទបញ្ចូលគ្នា រួចចាប់ផ្ដើមគូសវាស និងផ្ដិតចម្លងរូបភាពទ្វីបនីមួយៗ នៅលើពិភពលោក ដាក់លើក្រដាសនោះ។ គាត់បានប្រើសៀវភៅ១ក្បាល ជាជំនួយ​ គឺសៀវភៅដែលសរសេរ អំពីរបកគំហើញរបស់ចេមស៍ ឃុក។ ឃុកត្រូវបានសម្លាប់ ដោយជនជាតិដើម នៅកោះ​ស៊ែនឌ្វីចអាយលែនដ៍​ (សព្វថ្ងៃហៅហាវ៉ាយ) កាលពី៦ឆ្នាំមុន។ តែមុននោះ​ គាត់បានធ្វើដំណើររុករក ចំនួន៣លើក នៅមហាមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វ៊ិក។ តាមរយៈដំណើររុករកទាំងនោះ គាត់បានគូរផែនទី អំពីកោះនិងឆ្នេររកឃើញថ្មីៗ ចាប់ពីតំបន់អង់តាក់ទិក ដល់តំបន់អាឡាស្កា។

ក្បែររូបទ្វីបនិងកោះ លើផែនទីខ្លួននោះ វីល្លាមសរសេរព័ត៌មាន ដែលមនុស្សដឹងពីកន្លែងទាំងនោះ នៅសម័យនោះ។ នៅជិតដែនដី ដែលយើងសព្វថ្ងៃហៅថាអូស្ដ្រាលីនោះ​ គាត់សរសេរថា «ហូឡង់ដ៍ថ្មី ជនក្រៅសាសនា ១២ ០០០ ០០០ នាក់»។ ជិតកោះអ៊ីស្ដឺរអាយលែនដ៍ គាត់សរសេរថា «សម្បូរចោរ។ រូបចម្លាក់ធំៗ។​ គ្មានព្រៃ។ មានចេកប្លង់តង់ ដំឡូងជ្វា ដំឡូងបារាំង អំពៅ»។ ជិតចិន គាត់សរសេរថា «ជនជាតិចិនមាឌមិនធំមិនតូច មុខក្រអាញ។ ភ្នែកខ្មៅតូច ច្រមុះទាល ឆ្អឹងថ្ពាល់ខ្ពស់ បបូរមាត់ធំ។ ចៅអធិរាជនិងមហេសីស្លៀកលឿង។ មន្ដ្រីខ្លះស្លៀកខ្មៅ​ ខ្លះស្លៀកក្រហម។ ប្រជាជនសាមញ្ញស្លៀកខៀវ។ ពេលកាន់ទុក​ ស្លៀក​ស។» ជិតឥណ្ឌា គាត់សរសេរថា «ឥណ្ឌូស្ថាន។ ប្រជាជន ១១០ ០០០ ០០០ នាក់ ខ្លះកាន់លទ្ធិមោហាម័ទ ខ្លះជាជនក្រៅសាសនា ខ្លះកាន់លទ្ធិព្រាហ្មណ៍និយម ខ្លះកាន់លទ្ធិស៊ីទ្រី​ ខ្លះកាន់លទ្ធិបេអ៊ី ខ្លះកាន់លទ្ធិស៊ូបដេរ។ មានស្រូវ ទទឹម ក្រូច ។ល។ មានឫសពោធិ ដំឡុងជ្វា ឆៃថាវ។ ជនជាតិឥណ្ឌា ៨ ០០០ ០០០ នាក់ជាជនក្រៅសាសនា តឹងតែង ឃោរឃៅ ល្មោភសង្គ្រាម។»

ជាញឹកញាប់ វីល្លាម ឃែរី រំជួលចិត្ត នឹងមេរៀនភូមិវិទ្យាទាំងនោះ ជាងកូនសិស្សខ្លួនទៀតផង។ ជួនកាល ពេលកំពុងចង្អុល ទៅផែនទីនោះ គាត់ត្រូវឈប់​ ដកដង្ហើមធំ១សិន មុននឹងបង្រៀនបន្ដ។ គាត់ចង់ចេញទៅ ចែកចាយសារដំណឹងល្អ នៅកាន់ពូជសាសន៍នានា នៅលើផែនទីនោះណាស់។ ទោះតួលេខលើផែនទីនោះ​ មិនសូវសុក្រឹតក្ដី តែវាបានធ្វើឱ្យវីល្លាម ដេកមិនលក់បក់មិនល្អើយ អស់ជាច្រើនយប់​ ព្រោះចិត្តគាត់ចេះតែបន្ដស្រមើស្រមៃថា​ រស់នៅកន្លែង ដែលមនុស្សមិនដែលដឹងឮ​ ពីនាមព្រះយេស៊ូ​សោះ នឹងមានសភាពយ៉ាងម៉េចទៅហ្ន៎?។

មុខរបរជានាយកសាលារបស់វីល្លាម បន្ដមិនបានយូរទេ។ នាយកចាស់​ ត្រឡប់មកមុលថុនវិញ ហើយក្នុងពេលតែ១យប់ កូនសិស្សវីល្លាមទាំងអស់ ក៏ទៅចូលរៀនសាលាដើមវិញ។ ការណ៍នេះ ធ្វើឱ្យវីល្លាម ពុំមានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីចិញ្ចឹមដូល្លី និងហ្វេលីកស៍ ជាកូនទើបកើតថ្មីនោះឡើយ។ វីល្លាមក៏វិលទៅការងារ ដែលខ្លួនជំនាញបំផុតនោះវិញ​ — ធ្វើស្បែកជើង។ តែលើកនេះ គាត់មិនមែនបើកធ្វើ ដោយខ្លួនឯងទេ។​ គាត់បានចុះកិច្ចសន្យា​ ធ្វើការឱ្យលោកកូច ជាជាងធ្វើស្បែកជើងម្នាក់ ដែលផ្គត់ផ្គង់ស្បែកជើង ឱ្យកងរាជយោធិន និងកងរាជនាវិក។ នេះមានន័យថា ក្នុង១សប្ដាហ៍​ វីល្លាមត្រូវធ្វើដំណើរវិលជុំ​ ចម្ងាយ១៧គីឡូ ទៅកាន់ខេថឺរីង​ ដើម្បីយកស្បែកជើងធ្វើហើយថ្មីៗ ទៅឱ្យហាង ហើយយកស្បែក​ ពីទីនោះមកវិញ​ ដើម្បីធ្វើស្បែកជើងថ្មីទៀត។ វីល្លាមទទួលបានប្រាក់ឈ្នួល៥ស៊ីល្លីង​ ក្នុង១សប្ដាហ៍ៗ​ ពីការងារនេះ។ ផ្សែផ្សំជាមួយប្រាក់ខែជាគ្រូគង្វាលបាប់ទីស្ដ​ នៅតែមិនចង់គ្រប់ សម្រាប់ទិញម្ហូបអាហារ ចិញ្ចឹមគ្រួសារផង។

រហូតមកដល់ពេលនេះ វីល្លាមមិនទាន់ក្លាយជាគ្រូគង្វាលបាប់ទីស្ដពេញសិទ្ធិ (ផ្លូវការ)​​ នៅឡើយទេ។ ក្រុមជំនុំទទូចឱ្យគាត់ ក្លាយជាគ្រូគង្វាលផ្លូវការ។ ក្រោយឆ្លងកាត់ការប្រឡង និងអធិប្បាយ នៅពីមុខគ្រូគង្វាលបាប់ទីស្ដសំខាន់ៗ នៅសម័យនោះ ជាច្រើនលើកច្រើនសា វីល្លាម ឃែរី​ ក៏ក្លាយជាគ្រូគង្វាលបាប់ទីស្ដពេញសិទ្ធិ នៅថ្ងៃទី៣ ខែមិនា ឆ្នាំ១៧៨៧។ ពេលនោះ​ គាត់អាយុ២៦ឆ្នាំ។

គ្រូគង្វាល៣រូប ដែលរៀបចំពិធីបំពេញសិទ្ធិនោះ គឺចន ស៊ូតគ្លីហ្វ, ចន រ៉ាយលែនដ៍​ (ជាអ្នកដែលធ្វើពិធីជ្រមុជឱ្យគាត់), និងអានឌ្រូ ហ៊្វូលល័រ។ ជាលើលទី១ហើយ ដែលពួកគេទាំង៣ បានជួបគ្នា តែនោះមិនមែនជាលើកចុងក្រោយនោះទេ។ ទាំង៤រូប មានឧបនិស្ស័យ ត្រូវទាក់ទងគ្នា​ ពេញ១ជីវិតតែម្ដង។

គុណប្រយោជន៍ នៃការក្លាយជាគ្រូគង្វាលពេញសិទ្ធិ គឺពេលនេះ វីល្លាមអាចចូលរួច កិច្ចប្រជុំបងប្អូនគ្រូគង្វាល នៅសមាគមណូសាមថុនបាន ជាកិច្ចប្រជុំ ដែលនឹងផ្ដល់ដល់គាត់ នូវឱកាសបានឮបានស្ដាប់​ ពីគ្រូគង្វាលដែលមានវ័យចំណាស់ និងមានចំណេះដឹងច្រើនជាង។ ពេលចូលរួមប្រជុំដំបូងៗ វីល្លាមអៀន មិនហ៊ាននិយាយឡើយ តែគាត់ទ្រាំ មិនបានយូរឡើយ ព្រោះកិច្ចពិភាគ្សានោះ រស់រវើកពេក! យ៉ាងណាមិញ មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏សង្កេតឃើញថា គ្រូគង្វាលច្រើនរូប នៅទីនោះ មានទស្សនៈ ខុសពីគាត់ឆ្ងាយណាស់ ហើយមិនចង់ ឱ្យមានគ្រូគង្វាយក្មេងខ្ចីថ្មីថ្មោង មកផ្ចាញ់ផ្ចាលពួកគេនោះឡើយ។



×

×

Tips to earn more points:

  • Get 2 point for each question.
  • Learn more how to earn point quickly with Point Center

Login

×

One more step

Please login to share your idea

Register Login