គោលគំនិតអប់របស់ព្រះពុទ្ធសាសនាភាគច្រើនជាគោលគំនិតទស្សនវិជ្ជានិងសីលធម៌សង្គម។ ចូររកអំណះអំណាងទាក់ទងនឹងគោលគំនិតទាំងពីរផ្នែកនេះមកបញ្ជាក់។

គោលគំនិតអប់រំរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនា៖

គោលគំនិតទស្សនៈវិជ្ជា

• អប់រំឱ្យមានជំនឿលើកម្មផល បុណ្យបាប និងសីល បញ្ញា សម្មាធិ
• អប់រំមិនឱ្យមានលោភៈ ទោសៈ មោហៈ និងចេះខន្តី មិនប្រើហិស្សា
• អប់រំមនុស្សឱ្យមានសាមគ្គីធម៌ និងមានព្រហ្មវិហារធម៌ដូចជា៖

១.មេត្តា ស្រឡាញ់ រាប់អាន         

២.ករុណា អាណិតអាសូរ សណ្តោស សង្គ្រោះដោយមិនរើសអើង

៣.មុទិតា ត្រេកអរឃើញគេមានសេចក្តីសុខ ឈឺឆ្អាលពេលឃើញគេមានទុក្ខ

៤.ឧបេក្ខា ចិត្តជាកណ្តាល អព្យាក្រឹត្យ មិនលំអៀង

• អប់រំមនុស្សមិនឱ្យព្យាបាទគ្នា ពៀររំងាប់ដោយការមិនចងពៀរ
• អប់រំមនុស្សឱ្យមានសីលធម៌ល្អ ឱ្យប្រព្រឹត្តអំពើកុសល និងមិនប្រព្រឹត្តអំពើអបាយមុខ

ដូចនេះ ពុទ្ធសាសនាអប់រំមនុស្សឱ្យមានជំនឿនិងពឹងលើខ្លួនឯង “អត្តហិ អត្តនោ នាថោ”។

គោលទាក់ទងនឹងសីលធម៌សង្គម

ក.និច្ចសីល បញ្ចសីល ឬសីល៥

• បាណាតិបាត៖ ហាមដាច់ខាតការសម្លាប់សត្វលោក
• អទិន្ទាទាន៖ ការមិនលួចទ្រព្យគេ
• កាមរសុច្ឆាចារ៖​ ការមិនលួចប្តី ឬប្រពន្ធ ឬកូនរបស់គេ
• មុសាវាទ៖ ការមិនភូតភរកុហក
• សុរា៖ ការមិនសេពគ្រឿងស្រវឹង និងមេវ័យ

ខ.ឧបោសថសីលឬសីល៨

• បន្ថែមពីរលើសីល៥ បីចំណុចទៀត ការៀកចាកនូវអាកប្បកិរិយាប្រព្រឹត្តធម៌មិនប្រសើរ គឺការសេព នូវមេថុនធម្ម និងថែមសិក្ខាបទបីទៀត
• ការវៀរចាកកិរិយាបរិភោគនូវភោជនាហារក្នុងកាលខុស
• ការវៀរចាកកិរិយារាំ ច្រៀង ការប្រគំ និងល្បែងដែលជាសត្រូវ
• ការវៀរចាកទីសេនាសនៈ ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ហួសប្រមាណនិងទីសេនាសនៈដ៏ប្រសើរ