ប្រពៃណី និងពិធីបុណ្យផ្សេងៗក្នុងសង្គមនាថ្ងៃបុណ្យនៃពិធីសូត្រមន្តរំដោះគ្រោះ

សំនួរ

១.តើពិធីសូត្រមន្តរំដោះគ្រោះធ្វើឡើងដើម្បីអ្វី ?

២.​តើនៅក្នុងពិធីសូត្រមន្តរំដោះគ្រោះគេរៀបរណ្តាប់អ្វីខ្លះ ?       

៣. តើគេនិយាយប្រើពាក្យដូចម្តេចសម្រាប់សែនព្រេន ?

៤. តើការសូត្រធម៌គេសូត្រយ៉ាងដូចម្តេច ? ចូរនិយាយពីដំណើរការនៃការសូត្រនោះ ?   

ចម្លើយ

១.​ ពិធីសូត្រមន្តរំដោះគ្រោះធ្វើឡើងដោយអ្នកមានជំងឺយូរថ្ងៃហើយរក្សាព្យាបាលមិនជាសះស្បើយអ្នកខ្លះមានជំនឿថាត្រូវរំដោះគ្រោះសិនសឹមផឹកថ្នាំព្យាបាល ។ ទម្លាប់នេះគេតែងរកគ្រូហោរមើលហហេតុការណ៍តើជំងឺនេះបណ្តាលមកពិអ្វី ?​តើមានគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងណា ? ក្រោយពីបានដឹងហើយគេក៏រៀបទៅតាមរបៀបដែលគ្រូហោរបានប្រាប់ ។ បើត្រូវសូត្រមន្តរំដោះគ្រោះ គេក៏ត្រូវធ្វើតាមនោះ ។

          ទម្លាប់នេះ ក៏គេរៀបទៅតាមមូលដ្ឋាន រៀងៗខ្លួនអាស្រ័យអាចារ្យដែលធ្លាប់រៀប មិនដូចគ្នាទាំងស្រុងទេ ខ្លះប្រើប្រដាប់ប្រដាច្រើន ខ្លះប្រើប្រដាប់ប្រដាតិចអាស្រ័យតាមធនធានរបស់អ្នកជំងឺ ។

២. មានរណ្តាប់ដូចជា៖

• រៀបគ្រឿងពុទ្ធាបូជាមាន បាយសីប៉ាន់ឆាម១គូ ស្លាធ័រ១គូ ទឹកអប់១គូ ធូប៥ ទៀន៥ ផ្កា៥
• រៀបគ្រឿងបូជាទេព្តាមាន ស្លាធ័រ៨ ទឹកអប់៨ ដាក់សងខាងអ្នកជំងឺម្ខាងបួន
• ធ្វើពែមួយហៅថា ពែមឈូស បណ្តោយប្រវែងមួយហត្ថអ្នកជំងឺ​ទទឹងប្រវែងមួយចំអាម អ្នកជំងឺមានរៀបដាក់បាយ សម្ល ញំា ភ្លា នំចំណី ក្នុងពែតាមទំនៀម និងមានសូន្យរុបមួយដោយម្សៅ គឺជារូបស្នងអ្នកជម្ងឺរៀបក្នុងពែ មានប្រើឬស្បូវស្ងួត មួយក្តាប់ទុកដុតរូបនោះ​ ។
• សំពត់ប្រវែង៤ហត្ថអ្នកជំងឺ វាល់អង្ករដោយកំប៉ុង​ឬនាឡិ ឬកូនកែវឬចាន ឲ្យមានចំនួនស្មើនិងអាយុអ្នកជំងឺ បើមានសេសថ្ងៃខែប៉ុន្មានវាល់ដាក់ទៀតឲ្យគ្រប់ ។
• វល់ទឹកអប់មានចំនួនដូចគ្នាដាក់ក្នុងផ្តឹលធមមួយ
• ពួនភ្នំខ្សាច់មួយដាក់នៅថាស
• របស់ទាំងអម្បាលនេះយកទៅដាក់មុខលោកសូត្រមន្ត ។

មុនលោកសូត្រមន្ត អាចារ្យររៀបចំសែនបញ្ចៀសគ្រោះថ្នាក់ឲ្យស្បើយល្ហើយ រួចយកភ្លើងដុតប្រើ ឬស្បូវភ្លាំងនោះ ថាបានដុតរូបអ្នកជំងឺរួចហើយរួចជូនពែនោះទៅតាមទិសនៃ​( ពិធីប្រាប់ទិសមានខាងមុនហើយ ) ។

៣. ក្នុងការសែនព្រេនគេមានការប្រើពាក្យដូចជា៖

          អញខ្ញុំសូមអញ្ជើញទេវតា ព្រហបរមមេសូរ ពិស្ណុការ ព្រះម្រឹត្យូវ ព្រះកាល ព្រះអាទិត្យ ព្រះច័ន្ទ ព្រះអង្គារ ព្រះពុធ ព្រះព្រហស្បតិ៍ ព្រះសុក្រ ព្រះសៅរ៏ ព្រះរាហ៊ូ ព្រះកេតុ ទើបអាញខ្ញុំអញ្ជើញព្រះរាមទិសអាគ្នេយ៍ ព្រះលក្ខណ៍ ទិសទក្សណ រាពណ៍ ទិសនីរតី សិដា ទិសបស្ចឹម ជតាយុ ទិសពាយ័ព្យ ហនុមាន ទិសឧត្តរ ពិភេក ទិសឦសាន សូមអស់លោកអញ្ជើញមកយកក្រយាបូជា អាញខ្ញុំសូមស្មាលទោសអ្នកហោង ។

          ទោះបីជំងឺ ឈឺក្បាលឈឺត្បូង ឈឺកឈឺទ្រូង ឈឺត្រចៀកឈឺសព្វសារពាង្គកាយផ្សេងៗ ក៏សូ​មស្មាលាទោស ។

          ម្យ៉ាងទៀត ទោះបីរមួតមួលចុកចាប់ឆួលក្អួតចង្អោរឈឺច្បាក់ ចុកចាប់សាច់សួតស្ងួតកខាតស្លាក់ ខះទឹកមាត់ជាដើម ។ ល។ ក៏សូមអញ្ជើញអ្នកមករំដោះគ្រោះជំងឺដម្កាត់រោគាឲ្យវិនាសបាត់សូន្យ ។

          បពិត្រអស់លោក វឹងថ្វាត់ ទៅដោយស្ថានទីទៃៗ ហោងឧមៈនមោ ពុទ្ធស្ស នមោ ធម្មស្ស នមោ សង្ឃស្ស ហុលោ ហុលោស្វាហាយ ចង្រៃចេញទៅ ។

          លំដាប់តមក ពិធីសូត្រមន្តយោងគ្រោះតាមទម្លាប់ ។   

៤. ចំនុចមួយចំនួនគួរយកចិត្តទុកដាក់បុរាណលោកសូត្រតាមឆ្នាំនីមួយៗមានធម៌មួយៗគឺ៖

          ឆ្នាំជូត                     សូត្រធម៌                  កស្សប

          ឆ្នាំឆ្លូវ                      សូត្រធម៌                  មោគ្គល្លាន

          ឆ្នាំខាល                   សូត្រធម៌                  ជីវទានឬធជគ្គបរិត្ត

          ឆ្នាំថោះ                    សូត្រធម៌                  ចន្ទបរិត្ត

          ឆ្នាំរោង                    សូត្រធម៌                  មហាមេត្រី

          ឆ្នាំម្សាញ់                  សូត្រធម៌                  ធម៌ចក្ក

          ឆ្នាំមមី                     សូត្រធម៌                  មហាសម័យ

          ឆ្នាំមមី                     សូត្រធម៌                  ឥសិគិលិ

          ឆ្នាំវក                      សូត្រធម៌                  អាដានាដិយសូត្រ

          ឆ្នាំរកា                     សូត្រធម៌                  វិជ្ជាភាគីនោ

          ឆ្នាំច                       សូត្រធម៌                  អភិណ្ហប្បច្ចវេក្ខណៈឬអជ្ជ

          ឆ្នាំកុរ                      សូត្រធម៌                  គិរីមានន្ទសូត្រ ។

ចំពោះកន្លែងខ្លះ ដោយលោកមិនសូវចាំធម៌ គេសូត្រតែត្រឹមអត្ថិឥមស្មី... ។

• ដោតគេធ្វើកូនសង្រែកមួយគូដាក់បន្ទោង ក្នុងសង្រែកដាក់នំចំណីចងអំបោះកណ្តាលដងវែង រួចដាក់ព្យួរខ្សែឡើងហើយអ្នកជំងឺនៅទ្រសង្រែក នោះព្រះសង្ឃលោកសូត្រធម៌បណ្តើរទាញខ្សែបណ្តើរតិចៗទាល់តែផុតដៃអ្នកជំងឺ សូត្រចប់អាចារ្យមកយកចង្រែ​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​កបន្ទោងនោះទៅទុករួចមកលោកនិមន្តទៅវត្តវិញ គេមានយកកូនមាន់មួយប្រហែលទម្ងន់៣ឬ៤ ខាំកន្លះគីឡូយូរទៅជាមួយបន្ទោងនោះ បន្ទោងបោះចោលឯមាន់យកទៅលែងនៅក្នុងវត្ត( ចាស់ៗថារំដោះកម្ម ) ។