គេនិយាយថា “សេចក្តីស្នេហាជាមិត្តភាពមួយ” ចូរពន្យល់ ។

សុភមង្គលក្នុងជីវិតរបស់យើងភាគច្រើនអាស្រ័យជម្រៅនិងភាពស្ថិតស្ថេរនៃទំនាក់ទំនងស្នេហារបស់យើង ហើយត្រូវហ្វឹកហាត់មួយជីវិត ដើម្បីរៀនស្គាល់វិធីផ្តល់ការស្រលាញ់និងទទួលការស្រលាញ់ ។ សេ្នហាមានលក្ខណៈសម្គាល់ដោយគុណធម៌ដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមដូចជា ការប្តូរផ្តាច់ ការព្រមព្រៀង ការគោរព ការឆាប់ទទួលអារម្មណ៍ និងការគិតពិចារណា ។ ស្នេហាប្រសើរបំផុតនៅពេលមានចិត្តសណ្តោសគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ការញជ្រើសរើសសុភមង្គលក៏ផ្តោតលើសេចក្តីស្នេហានោះដែរ ដោយសារតែសេចក្តីស្នេហាបង្កើតនូវចំណងផ្លូវចិត្តយ៉ាងស្អិតមួតដូចជា ៖

• មនោសញ្ចេតនា ជាធម្មតាដំណាក់កាលនៃការចាប់ចិត្តស្រលាញ់កើតចេញពីចំណងមិត្តភាពហើយវិវត្តទៅរកសេចក្តីស្នេហា ។ សេចក្តីគ្រប់ដណ្តប់លើមនោសញ្ចេតនា អារម្មណ៍ និងគំនិតដែលបាញ់ឆ្ពោះទៅរកអ្នកណាម្នាក់ ។
• ការទាក់ទាញចិត្ត ជាអារម្មណ៍ធ្វើឱ្យអ្នកមានភាពសិ្នទ្ធស្នាល និងស៊ីចង្វាក់គ្នាកាន់តែខ្លាំងឡើងជាមួយនរណាម្នាក់ ។
• អារម្មណ៍ជ្រាលជ្រៅ កើតមាននៅក្នុងឥន្ត្រីយារមណ៍ គេអាចបញ្ចេញ ឬបង្ហាញតាមវិធីណាមួយដែលគេអាចធ្វើបាន ។
• ចិត្តទូលាយ ជាការគិតទៅលើភាពរីកចម្រើន និងការអភិវឌ្ឍរបស់នរណាម្នាក់ដោយមិនគិតពីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ។