រដ្ឋធម្មនុញ្ញ គឺជាច្បាប់កំពូលរបស់ប្រទេស ។ រដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាចូលជាធរមាននៅពេលដែលព្រះមហាក្សត្រទ្រង់ឡាយព្រះហស្តលេខាប្រកាសឱ្យប្រើជាផ្លូវការនៅថ្ងៃទី ២៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ។ រដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាមានចំនួន ១៤ជំពូកគឺ ៖
- ជំពូក១ អំពីអធិតេយ្យ
- ជំពូក២អំពីព្រះមហាក្សត្រ
- ជំពូក៣ អំពីសិទ្ធិ និងករណីកិច្ច
- ជំពូក៤ អំពីរបបនយោបាយ
- ជំពូក៥ អំពីសេដ្ឋកិច្ច
- ជំពូក៦ អំពីអប់រំវប្បធម៌ និងសង្គម
- ជំពូក៧ អំពីរដ្ឋសភា
- ជំពូក៨ អំពីរាជរដ្ឋាភិបាល
- ជំពូក៩ អំពីអំណាចតុលាការ
- ជំពូក១០ អំពីក្រុមប្រឹក្សារដ្ឋធម្មនុញ្ញ
- ជំពូក១១ អំពីការគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាល
- ជំពូក១២ អំពីសមាជជាតិ
- ជំពូក១៤ អំពីអនុភាព និងការសើររើ
- ជំពូក១៤ អំពីអន្តរបញ្ញាត្តិ ។ រដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាមាន១៣៩មាត្រា និង៦ឧបសម្ព័ន្ធដែលរួមមានដូចតទៅ ៖
- ឧបសម្ព័ន្ធ១ ចែងអំពី “ទង់ជាតិ”
- ឧបសម្ព័ន្ធ២ ចែងអំពី “ភ្លេងជាតិ”
- ឧបសម្ព័ន្ធ៣ ចែងអំពី “សញ្ញាជាតិ”
- ឧបសម្ព័ន្ធ៤ ចែងអំពី “សច្ចាប្រណិធាននៃព្រះមហាក្សត្រនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា”
- ឧបសម្ព័ន្ធ៥ ចែងអំពី “សច្ចាប្រណិនធានអនុប្រធាន និងសមាជិកនៃរដ្ឋសភានៃព្រះរាជាណាចើក្រកម្ពុជានៅចំពោះព្រះភ័ក្រ្តព្រះមហាក្សត្រ ព្រះភ័ក្រ្តនៃសម្តេចសង្ឃរាជ និងទេព្តារក្សាស្វេច្ឆត្រ
- ឧបសម្ព័ន្ធ៦ ចែងអំពី “សច្ចាប្រណិធានៃនាយករដ្ឋមន្ត្រីនិងសមាជិករដ្ឋាភិបាលនៅចំពោះមុខព្រះភ័ក្រ្តព្រះមហាក្សត្រ ព្រះភ័ក្រ្តសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ និងទេព្តារក្សាស្វេច្ឆត្រ ។
