តើការបួសជាសាមណេរ និងការបួសជាភិក្ខុមានលក្ខណៈខុសគ្នាដូចម្តេចខ្លះ ?

ការបួសជាសាមណេរ និងការបួសជាភិក្ខុមានលក្ខណៈខុសគ្នា ៖

+ ការបួសជាសាមណេរ

• កាលសម័យដើមការបួសនេះគេមិនកំណត់អាយុទេ បើពីសម័យពុទ្ធកាល ការបួសជាសាមណេរ ចាប់ពីអាយុ៧ ឆ្នាំប្រសិនបើក្មេងនោះនិយាយច្បាប់ និងមានប្រាជ្ញា ។ ប៉ុន្តែក្រោយមក អ្នកបួសមានអាយុចាប់ពី ១២ឆ្នាំ ឬច្រើនជាងនេះរហូតដល់ ៨០ ឆ្នាំក៏បាន ។
• អ្នកបួសជាសាមណេរត្រូវរក្សាសីល ១០និងសេខិយវត្ត៧៥ ឱ្យបានខ្ជាប់ខ្លួន ។
• ការបួសជាសាមណេរ មានន័យថា បួសសងគុណម្តាយ ។
• ជាទូទៅការរបួសជាសាមណេរ ត្រូវឆ្លងកាត់ ការបួសនាគជាមុនសិន ។

+ ការបួសជាភិក្ខុ

• មានអាយុយ៉ាងតិច ២១ឆ្នាំឡើងទៅ
• ត្រូវរក្សាសីល ៤ ហៅថា ចតុបារិសុន្ធិសីល
• បាតិមោក្ខសំវរសង្រួមតាមសិក្ខាបទ ២២៧
• ឥន្ទ្រីយសំវរ សង្រួមឥន្ទ្រីយ៦
• អាជីវបារិសុទ្ធី ចិញ្ចឹមជីវិតតាមគន្លងសេចក្តីបរិសុទ្ធ
• បច្ចយសន្និសិត្ស ពិចារណាសិន សឹមបរិភោគបច្ច័យ៤
• ការបួសជាតិភិក្ខុមានន័យថាបួសសងគុណឪពុក ។