មតិមួយពោលថា “ខ្ញុំរៀនជានិច្ច ទោះបីខ្ញុំវ័យចាស់ជរាហើយក្តី។ តើអ្នកមានទស្សនះយ៉ាងណាចំពោះមតិខាងលើនេះ។

ជាការពិតណាស់ការរៀនសូត្រ គឺមិនបានកំណត់ថាមនុស្សណាម្នាក់ណារៀនបាន ហើយម្នាក់ទៀតរៀនមិនបាននោះទេ ទោះបីពួកគេមានពណ៍សម្បុរខុសគ្នា ឋានះខុសគ្នា ឬអាយុខុសគ្នាក៏ដោយ។

ពាក្យថា”រៀន” គឺបានកើតចំពោះតាំងពីកំណើតមកម្លេះ ហើយវានៅតែបន្តរ៥ហូតដល់

យើងរលត់សង្ខារផងដែរ ដែលយើងតែងនាំគ្នានិយាយថា រៀនហើយរៀនទៀតរៀនពេញមួមយជីវិត។ យើងឃើញថាទារក ទើបនិងកើត រៀនយំមុនគេបង្អស់  ហើយវាចាប់ផ្តើមរៀនសើច រៀ​ននិយាយ រៀនដើររហូតដល់វ័យចូលសាលាររៀន រៀនសសេរ រៀនអានអក្សរ​រៀនគិតជាដើ​ម។ នៅផ្ទះគេរៀនរស់នៅជាមួយអ្នក​ដទៃ រៀនប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា។ ​ពេលដែលគេបញ្ជប់ការសិក្សា គេត្រូវរៀ​នរកការងារ ដើម្បីរកប្រាក់ចិញ្ចឹមជី​វិត គឺពេលនោះហើយមនុស្សគិតថា ចំណេះដែលគេបានរៀន នៅសាលាមិនទាន់គ្របើគ្រាន់​សម្រា​ប់គេគឺរៀនពីអ្នកដទៃ ពីការងារដែលគេកំ​ពុងធ្វើ ដែលយើងហៅថាបទពីសោធន៏ ។ ដល់វ័យជរាឬចូលនិវត្ត មានន័យ​ថា មនុស្សផ្តាច់ខ្លួនពីការងារប៉ុ​ន្តែមិនមែនផ្តាច់ខ្លួនចេញពីអ្នកដទៃ វ័យនេះហើយដែលមនុស្សត្រូ​វចេះចែករមលែកបទពិសោធន៏និងរៀនបទ​ពិសោធន៏ពីមនុស្សចាស់ផ្សេងទៀត។