សំណួរ-ចម្លើយ ក្រមរដ្ឋប្បវេណី និងក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី (ភាគ២៥)

សំណួរ

១២១- តើផលុបភោគគឺជាអ្វី ?

១២២- តើអ្វីទៅហៅថាសេវភាព ?

១២៣- តើសិទ្ធិលើបំណុល និងសិទ្ធិប្រត្យក្សមានលក្ខណៈខុសគ្នាដូចម្តេច ?

១២៤- តើអ្វីទៅហៅថាកាតព្វកិច្ចដែលកំណត់ដោយច្បាប់ ?

១២៥- តើកាតព្វកិច្ចដែលកំណត់ដោយច្បាប់មានអ្វីខ្លះ ?

ចម្លើយ

១២១- ផលុបភោគ គឺសំដៅទៅលើសិទ្ធិប្រើប្រាស់ និងអាស្រ័យផលលើអចលនវត្ថុដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកដទៃ ក្នុងអំឡុងពេលកំណត់ណាមួយដែលមិនអាចលើសពីមួយជីវិតរបស់ផលុបភោគី (មាត្រា២៥៦) ។

១២២- សេវភាព គឺសំដៅទៅលើសិទ្ធិប្រើប្រាស់ដីរបស់អ្នកដទៃ សម្រាប់ផលប្រយោជន៍ដីរបស់ខ្លួន (មាត្រា២៨៥ កថាខណ្ឌទី១) ។

១២៣- សិទ្ធិលើបំណុល និងសិទ្ធិប្រត្យក្សមានលក្ខណៈខុសគ្នាដូចជា ៖

ក- សិទ្ធិប្រត្យក្ស

• សំដៅទៅលើសិទ្ធិគ្រប់គ្រងលើវត្ថុ
• អាចបង្កើតបានតែតាមប្រភេទ និងខ្លឹមសារដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់ដោយច្បាប់តែប៉ុណ្ណោះ ។
• មានលក្ខណៈដាច់ខាត ពោលគឺម្ចាស់សិទ្ធិប្រត្យក្សអាចអះអាងអំពីសិទ្ធិដែលខ្លួនមានចំពោះគ្រប់បុគ្គលទាំងអស់ ។
• ភាពផ្តាច់មុខនៃសិទ្ធិប្រត្យក្ស ។ នៅលើវត្ថុតែមួយមិនអាចអត្ថិភាពជាន់គ្នានៃសិទ្ធិប្រត្យក្សដែលមានខ្លឹមសារដូចគ្នាបានទេ ។

ខ- សិទ្ធិលើបំណុល

• សិទ្ធិក្នុងការទាមទារឲ្យកូនបំណុលបំពេញតាវកាលិក
• អាចបង្កើតបានតាមការព្រមព្រៀង ទោះបីជាមិនមានច្បាប់ចែងក៏ដោយ កុំឲ្យតែផ្ទុយនឹងច្បាប់ ។
• មានលក្ខណៈមិនដាច់ខាត ពោលគឺម្ចាស់បំណុលអាចអះអាងសិទ្ធិដែលខ្លួនមានចំពោះកូនបំណុល ឬអ្នកជាប់កាតព្វកិច្ចតែប៉ុណ្ណោះ ។
• សិទ្ធិលើបំណុល មិនមានភាពផ្តាច់មុខ ដូចសិទ្ធិប្រត្យក្សទេ គឺបានន័យថាសិទ្ធិលើបំណុលដែលមានខ្លឹមសារដូចគ្នាអាចមានអត្ថិភាពជាន់គ្នាទៅលើបុគ្គលដែលបានកំណត់តែមួយបាន ។

១២៤- កាតព្វកិច្ចដែលកំណត់ដោយច្បាប់ គឺជាកាតព្វកិច្ចដែលកើតឡើងដោយបញ្ញត្តិរបស់ច្បាប់មិនមែនកើតឡើងដោយឆន្ទៈរបស់ភាគីទេ ។ មានន័យថា គ្មានជំនួបឆន្ទៈណាមួយក្នុងការបង្កើតនូវកាតព្វកិច្ចរវាងកូនបំណុល និងម្ចាស់បំណុលឡើយ ប៉ុន្តែកាតព្វកិច្ចនឹងកើតឡើយដោយបញ្ញត្តិរបស់ច្បាប់ ។

១២៥- កាតព្វកិច្ចដែលកំណត់ដោយច្បាប់មានដូចជា កាតព្វកិច្ចដែលកើតឡើងដោយការគ្រប់គ្រង ដោយឈឺឆ្អាល ដោយសេចក្តីចម្រើនឥតហេតុ ដោយអំពើអនីត្យានុកូលជាដើមដែលជាបញ្ញត្តិច្បាប់ ។

តភាគ