សំណួរ
៣១- តើការបង្ហាញឆន្ទៈមានប៉ុន្មានដំណាក់កាល ?
៣២- តើអានុភាពនៃការលុបចោលដោយសារការភាន់ច្រឡំមានអ្វីខ្លះ ? ចូររៀបរាប់ ?
៣៣- តើសកម្មភាពបោកបញ្ឆោត ឬបំភ្លៃការពិតមានអ្វីខ្លះ ?
៣៤- តើចេតនានៃការឆបោកមានអ្វីខ្លះ ?
៣៥- តើលក្ខខណ្ឌនៃការគម្រាមកំហែងមានអ្វីខ្លះ ? ចូររៀបរាប់ ?
ចម្លើយ
៣១- ការបង្ហាញឆន្ទៈមាន៣ដំណាក់កាលគឺ ៖
- មូលហេតុដែលបង្កើតនូវឆន្ទៈខាងក្នុង (ឆន្ទៈពិត)
- ឆន្ទៈខាងក្នុង (ឆន្ទៈពិត)
- ឆន្ទៈដែលបានបង្ហាញ (អាចជាឆន្ទៈពិត ឬជាឆន្ទៈមិនពិត)
៣២- អានុភាពនៃការលុបចោលដោយសារការភាន់ច្រឡំមានដូចជា៖
- អានុភាពប្រតិសកម្ម កិច្ចសន្យាដែលមានការភាន់ច្រឡំ អាចលុបចោលបាន ហើយសកម្មភាពដែលត្រូវបានលុបចោលនោះ ត្រូវចាត់ទុកជាមោឃៈតាំងពីដំបូង (មាត្រា៣៥៨ កថាខណ្ឌទី២ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី) ។
- ការសងតាវកាលិក ក្នុងករណីលុបចោលកិច្ចសន្យា តាវកាលិកដែលទទួលបានពីកិច្ចសន្យានឹងក្លាយជាសេចក្តីចម្រើនឥតហេតុ (មាត្រា៧៣៦ កថាខណ្ឌទី២ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី) ។ បើបុគ្គលដែលទទួលបានផលប្រយោជន៍មានចេតនា ឬកំហុស ចំពោះកិច្ចសន្យាដែលត្រូវបានបាត់បង់អានុភាព បុគ្គ6លដែលបានទទួលផលប្រយោជន៍នោះ មានករណីយកិច្ចត្រូវសងផលប្រយោជន៍នោះ ដោយភ្ជាប់ជាមួយនឹងការប្រាក់ ។ លើសពីនេះ បើបុគ្គលដែលត្រូវបាត់បង់ផលប្រយោជន៍ទទួលការខូចខាត បុគ្គលដែលបានទទួលផលប្រយោជន៍ត្រូវទទួលខុសត្រូវលើសំណងនៃការខូចខាត (មាត្រា ៧៣៧ កថាខណ្ឌទី២ និងទី៣) ។
- ការការពារតតិយជន ការលុបចោលកិច្ចសន្យាដោយការភាន់ច្រឡំក្រៅពីភាគីម្ខាងទៀត អាចអះអាងចំពោះតតិយជនបាន ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើតតិជនជាជនសុចរិត ហើយគ្មានកំហុសអំពីការភាន់ច្រឡំ នោះមិនអាចអះអាងនូវការលុបចោលចំពោះតតិយជននោះបានឡើយ (មាត្រា ៣៤៦ កថាខណ្ឌទី៤ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី) ។
៣៣- សកម្មភាពបោកបញ្ឆោត ឬបំភ្លៃការពិតមានដូចជា ៖
- សកម្មភាពប្រាប់អង្គហេតុមិនពិត ឬសកម្មភាពលាក់អង្គហេតុ ឬបំភ្លៃអង្គហេតុ ។ ប៉ុន្តែ ចាំបាច់ត្រូវស្ថិតនៅក្នុងកម្រិត ដែលមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតដោយសង្គម ។
- ក្នុងករណីតតិយជនក្រៅពីភាគីនៃកិច្ចសន្យាជាអ្នកធ្វើសកម្មភាពឆបោក អ្នកបង្ហាញឆន្ទៈ (អ្នកដែលត្រូវបានគេឆបោក) អាចលុបចោលកិច្ចសន្យាបាន ដោយផ្អែកលើភាគីម្ខាងទៀតនៃកិច្ចសន្យាបានដឹង ឬអាចដឹងអំពីការឆបោកនោះ (មាត្រា៣៤៧-២ នៃក្រមរដ្ឋប្បវេណី) ។
- មិនចាត់ទុកជាការឆបោកទេ ការភាន់ច្រឡំនៅក្នុងកម្រិតមួយដែលអាចទទួលស្គាល់ជាលក្ខណៈចរចារ ឬបច្ចេកទេសនៅក្នុងកិច្ចការពាណិជ្ជកម្ម ឬបច្ចេកទេសផ្សេងទៀត ។
៣៤- ចេតនានៃការឆបោកមានដូចជា ៖
- ចេតនាកុហកភាគីម្ខាងទៀតឲ្យយល់ច្រឡំអង្គហេតុ ហើយភាគីនោះក៏បង្ហាញឆន្ទៈតាមរយៈការយល់ច្រឡំអង្គហេតុនោះ ។
- ករណីអ្នកដែលបានប្រាប់អង្គហេតុមិនពិត មិនបានដឹងអំពីភាពមិនពិតទេនោះ អ្នកប្រាប់អង្គហេតុនោះមិនមានចេតនាទេ ។
៣៥- លក្ខខណ្ឌនៃការគម្រាមកំហែងមានដូចជា ៖
+ សកម្មភាពគម្រាមកំហែងដោយខុសច្បាប់
- សកម្មភាពដែលធ្វើឲ្យភាគីម្ខាងទៀតភ័យខ្លាច ដោយធ្វើឲ្យដឹងថានៅពេលក្រោយនឹងមានការខូចខាតកើតឡើង ។ ប៉ុន្តែត្រូវស្ថិតនៅក្នុងកម្រិតដែលសង្គមមិនអាចទទួលយកបាន ។
- ទោះបីជា តតិយជនក្រៅពីភាគីនៃកិច្ចសន្យាជាអ្នកធ្វើសកម្មភាពគម្រាមកំហែងក៏ដោយ ក៏បំពេញលក្ខខណ្ឌដែរ ។
- វិធីដែលនាំឲ្យមានការខូតខាត សកម្មភាពដែលនាំឲ្យកើតមានការភ័យខ្លាចចំពោះភាគីម្ខាងទៀតរួមមាន ការនិយាយផ្ទាល់មាត់ ការសរសេរជាលិខិត និងកាយវិការជាដើម ។
- អត្ថន័យដែលនាំឲ្យមានការខូចខាត អត្ថន័យដែលនាំឲ្យកើតមានការភ័យខ្លាចចំពោះភាគីម្ខាងទៀត រួមមានការគម្រាមទាក់ទងនឹងជីវិត រាងកាយ ទ្រព្យសម្បត្តិ កិត្តិយស សេរីភាព ជាដើម ។
- កម្រិតដែលសង្គមមិនអាចទទួលបាន បើជាសកម្មភាពនៅក្នុងកម្រិតដែលអាចនិយាយថាជាការប្រើសិទ្ធិដោយត្រឹមត្រូវ នោះមិនអាចនិយាយថា មានភាពផ្ទុយច្បាប់ ហើយក៏មិនអាចកើតមាននូវការគម្រាមកំហែងនោះដែរ ។
+ ចេតនាគម្រាមកំហែង
- គឺជាចេតនាគម្រាមភាគីម្ខាងទៀតឲ្យមានការភ័យខ្លាច ហើយភាគីក៏បង្ហាញឆន្ទៈជាកំណត់តាមរយៈការភ័យខ្លាចនោះ ។
- ករណីធ្វើសកម្មភាពដែលមើលទៅហាក់ដូចជាការគម្រាមកំហែងតែពុំមានបំណង ធ្វើឲ្យភាគីម្ខាងទៀតមានការភ័យខ្លាចទេ នោះមិនមានចេតនាទេ ។
+ ការបង្ហាញឆន្ទៈមានការភ័យខ្លាច
- ដើម្បីបំពេញលក្ខខណ្ណនៃការគម្រាមកំហែង ភាគីម្ខាងដែលបង្ហាញឆន្ទៈ ត្រូវតែមានការភ័យខ្លាចនៅពេលបង្កើតកិច្ចសន្យា។ ប៉ុន្តែ ករណីដែលអ្នកបង្ហាញឆន្ទៈជាមនុស្សដែលមានស្មារតីហ្នឹងហ្នរ ហើយទោះបីជាមានការគម្រាមពីអ្នកគម្រាមកំហែងក៏ដោយ ក៏មិនមានការភ័យខ្លាចដែរនោះ ការគម្រាមកំហែងមិនកើតឡើងទេ ។
+ ការបង្ហាញឆន្ទៈដោយសារការគម្រាមកំហែង
- ប្រសិនបើការបង្ហាញឆន្ទៈរបស់អ្នកបង្ហាញឆន្ទៈ ធ្វើឡើងដោយសារឥទ្ធិពលអ្វីមួយធ្វើឲ្យភ័យខ្លាច នោះជាការគម្រាមកំហែង ។
តភាគ
